กรรม ตัวเลือก

[อี๊ดคุง]

พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่ามีลัทธิเดียรถีย์(ติตถายตนะ) ผิดหลักพุทธศาสนา เพราะเป็นไปเพื่อการไม่กระทำ (พุทธศาสนาถือหลักการกระทำ)อยู่ ๓ ลัทธิ คือ

๑. ลัทธิกรรมเก่า เรียกสั้นๆ ว่า ปุพเพกตวาท สุข-ทุกข์หรือไม่ ย่อมเป็นตามกรรมที่ได้ทำไว้แต่ปางก่กน
๒. พวกลัทธิพระเป็นเจ้าบันดาล เรียกสั้นๆ ว่า อิศวรนิรมิตวาท สุข-ทุกข์หรือไม่ แล้วแต่เทพเจ้าดลบันดาล
๓. ลัทธิแล้วแต่โชค เรียกสั้นๆ ว่า อเหตุวาท สุข-ทุกข์หรือไม่ ย่อมเป็นไปเอง

เรื่องกรรมที่เชื่อกันในแง่กรรมเก่านี้ มีจุดพลาดอยู่ ๒ แง่ คือ
๑. ไปจับเอาส่วนเดียวเฉพาะอดีต ทั้งที่กรรมนั้นเป็นกลางๆ ไม่จำกัด ถ้าแยกตามกาลเวลาก็ต้องมี ๓ กรรม ต้องมองให้ครบ คือ
กรรมเก่า (ในอดีต)
กรรมใหม่ (ในปัจจุบัน)
กรรมข้างหน้า (ในอนาคต)

๒. มองแบบแยกขาดตัดตอน ไม่มองให้เห็นความเป็นไปของเหตุปัจจัยที่ต่อเนื่องกันมาโดยตลอด คือไม่มองเป็นกระบวนการที่ต่อเนื่องอยู่ตลอดเวลา เลยไปมองเหมือนกับว่ากรรมเก่าเป็นอะไรก้อนหนึ่งที่ลอยตามเรามาจากชาติก่อนแล้วมารอทำ
อะไรกับเราอยู่เรื่อยๆ

จุดสังเกตในการทำความเข้าใจ
• หนึ่ง กรรมเก่าที่ทำทั้งหมด คือกรรมที่ได้ทำไปแล้ว ส่วนกรรมใหม่(ในปัจจุบัน) คือที่กำลังทำๆ อีกต่อไปก็จะกลายเป็นกรรมเก่า กรรมข้างหน้าก็ยังมาไม่ถึง เช่น ถ้าจะศึกษาหรือตัดสินคน ก็ดูจากกรรมเก่าย้อนหลังไปก็ใช้เป็นประโยชน์ได้
• สอง กรรมเก่านั้นสำคัญยิ่งต่อเราทุกคน เพราะเราแต่ละคนที่เป็นอยู่ขณะนี้ ก็คือผลรวมจากกรรมที่สะสมมา กรรมเก่านี้ก็ให้ผลแก่เราเต็มที่อยู่ เช่น เรามีวิสัยขีดความสามารถทางกาย วาจา ทางจิตใจ และปัญญาเท่าไร และจะทำอะไรต่อไปได้แค่ไหน ก็อยู่ที่กรรมเก่าดังว่า
• สาม แม้กรรมเก่าจะสำคัญมาก ก็ไม่ใช่เรื่องที่เราจะไปสยบยอมต่อมัน แต่ตรงข้าม เรามีหน้าที่พัฒนากรรมเก่านั้นให้ดีขึ้น

สรุปวิธีปฏิบัติที่ถูกต้องต่อกรรมทั้ง ๓ ส่วนว่า
กรรมใหม่ (ในปัจจุบัน) คือกรรมที่เราทำได้ และจะต้องตั้งใจทำให้ดีที่สุด
กรรมเก่า (ในอดีต) เราทำไม่ได้ แต่เราควรรู้ เอาความรู้จักนั้นมาใช้ประโยชน์ในการแก้ไขปรับปรุงกรรมใหม่ให้ดียิ่งขึ้น
กรรมข้างหน้า (ในอนาคต) เรายังทำมันไม่ได้ แต่สามารถเตรียมหรือวางแผนเพื่อจะทำกรรมที่ดีที่สุด ด้วยการทำกรรมปัจจุบันที่จะพัฒนาเราให้ดีงามและงอกงามยิ่งขึ้น เมื่อเวลานั้นมาถึงเราก็จะสามารถทำกรรมที่เป็นกุศลอย่างเยี่ยมยอด

ขอย้ำอีกครั้งว่า กรรม ใหม่สำหรับทำ กรรมเก่าสำหรับรู้ อย่ามัวรอกรรมเก่าที่เราทำอะไรมันไม่ได้แล้ว แต่หาความรู้จากกรรมเก่านั้น เพื่อเอามาปรับปรุงการทำกรรมปัจจุบัน จะได้พัฒนาตัวเราให้สามารถทำกรรมอย่างเลิศประเสริฐได้ในอนาคต

พระพรหมคุณาภรณ์(ป.อ. ปยุตฺโต)

[อี๊ดคุง]

ท่านบอกว่า วิบากกรรม หรือกรรมแต่กาลก่อน ไม่ได้มาในรูปแบบที่คนไทยคิดกัน
การที่เราไม่เกิดปัญญาที่จะคิดหาทางออกได้ ยังคงหลงผิดอยู่ในการทำความผิดนั้น เท่ากับเราต่อเวรต่อกรรมไปเรื่อยๆ ลงหลุมลึกเรื่อยๆ
น่นคือผลของกรรม ที่ทำให้เราหยุดไม่ได้ คิดไม่เป็น